უცხო ფერები, ძლიერი განცდა,
სევდა და დარდი ისევ არ ამცდა.
ეს არის ცხოვრება?! აქ რაღა გამაჩერებს,
რაც არ მჯეროდა უკვე დამაჯერეს.
ჩემი წარსული ისევ გამახსენეს
თვალები ცრემლით ისევ დაასველეს.
მთვარე ღრუბლებმა დაიმარტოვა,
და ცარსკვლავები ცურავენ ცაში,
თუ სიყვარულმა გული დატოვა,
ჩემი სიცოცხლე რაღად ღირს მაშინ?!!!...

ჩემი წინა პოსტი ეხება ლექსს "ისეთი წვიმაა".

ar vici vin xart, magram es leqsi, romelic aq devs, chemia, avtori me var, amitomac dzalian gtxovt an sxva temashi dadet, an arada avtori miutitet. an saertod washaleT.

pativiscemiT mari chikviladze

მ ე - სავსე მაქვს გული შენი ტრფობით.
შ ე ნ - არ გესმის ჩემი გულის ძგერა.
ი ს ე - უნდა დავიტანჯო ჩუმად,
მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ - და თქმა ვერ გამიბედავს...
რ ო გ ო რ ც - მხეცი ვხეტიალობ ტყეში.
გ ა ნ წ ი რ უ ლ ს - ვერ მომინახავს შვება,
ს ა წ ა მ ლ ა ვ ი - მე დავლიე შენთვის,
გ ე ს მ ი ს ? - კარგო, ჩემი გულის ძგერა!...

თუ შენს თვალებზე
ცრემლი გაბრწყინდა,
და გული შენი მწარედ
მწარედ ატირდა,
თუ მეგობარი
გვერდით დაგჭირდა
მენდე ჩემს მეტი
არავინ გინდა!!!

ისეთი წვიმაა

ისეთი წვიმაა,
ასე მგონია ტკივილებისგან დაღლილ ზეცას სცვივა ცრემლები,
ასე მგონია უსახლკარო ვარ,
და თავზე მაწვიმს თავგამეტებით...

ისეთი წვიმაა,
რომ მოვინდომო მდინარეებად გადავევლები სამოთხის ბაღებს,
ბროწეულების ჩრდილში დავჯდები,
და ლექსებს დავწერ დაღამებამდე...

ისეთი წვიმაა,
ასე მგონია ხან სიზმარში ვარ, დავბორიალობ ხან მთვარეული,
წვიმის წვეთები შენზე მიყვება,
მეც შენზე უფრო გადარეული,

ვფიქრობ და ვფიქრობ,
როდემდე ღმერთო....
ჩემს ფიქრს თავადაც ნეტავ ხვდებოდე,
რომ მე არა მაქვს იმხელა ძალა,
დაუსრულებლად მენატრებოდე... ავტორი: მარი ჩიკვილაძე